Już w 1919 roku władze miasta starały się zaspokoić niekończące się zapotrzebowanie na mieszkania. Pierwszy blok robotniczy miał 42 mieszkania. W 1920 roku akcja budowania nowych mieszkań nabrała tempa. Powstawały nowe spółdzielnie, wspierane przez magistrat i państwo. Niektóre miały swoje źródło w działalności związkowej, albo zrzeszały osoby prywatne o wyższym cenzusie społecznym. Akcja budownicza trwała przez kilkanaście lat, w wyniku czego powstało osiedle przy ul. Artyleryjskiej, 1 Maja, 6. Dywizji Piechoty, Lotniczej czy Zygmuntowskiej. Zabudowywano dawne tereny poforteczne, albo znajdujące się na obrzeżach miasta, jak przy ul. Okopowej lub Koszalińskiej. Mieszkania robotnicze miały niski standard, a te, które zachowały się po dziś dzień, dziedziczą te wady. Część z nich ze względu na zużycie, rozebrano.