W 1872 roku zapadł decyzja o likwidacji twierdzy Kołobrzeg. Zaraz po jej likwidacji przystąpiono do budownictwa uzdowiskowego. Jednym z pierwszych etapów było wytyczenie ternów kąpielisk morskich.

Kąpielisko dla panów usytuowano naprzeciw obecnych ul. Reymonta i ul. Waszyngtona. Dla zachowania intymności w tamtym czasie w ekskluzywnych kąpieliskach morskich stosowano tzw. karety lub szalupy kąpielowe. Z czasem jednak w Kołobrzegu zaczęto stosować inne rozwiązanie . Na granicy morza i plaży budowano rzędy kabin – szatn posadowinych na palach na rzucie podkowy. Budowla taka otwartą częścią skierowana była ku morzu . Kabiny i pale tworzyły wewnątrz intymne miejsce do kąpieli. Przy takim rozwiązaniu w jednym kąpielisku mogło się ką pać około stu osób, a po rozbudowie dwa razy tyle. Pomostem przechodziło się pzez plażę od obecnej Alei Nadmorskiej do kąpieliska.