Kołobrzeski Watykan jest, już nieistniejącym kościołem św. Marcina. Obecnie na jego miejscu jest postawiony blok mieszkalny. Parafia miała charakter wojskowy i powstała na mocy dokumentu erekcyjnego, podpisanego przez biskupa Foerstera 28 grudnia 1867 roku. Jednak dopiero w 1889 roku, po przeniesieniu parafii dywizyjnej do Szczecina, Parafia św. Marcina uzyskała rangę pełnoprawnej i samodzielnej.  Dla stacjonujących w Kołobrzegu żołnierzy urządzano specjalne nabożeństwa, oprócz nabożeństw dla cywili, połączone ze spowiedzią w języku polskim. W 1891 roku zburzono stary budynek, a na jego miejscu zbudowano nowy zakład kąpielowy i sanatorium, który został poświęcony rok później. W 1893 roku zbudowano budynki domu parafialnego i katolickiej szkoły.  Po dojściu do władzy Adolfa Hitlera, ograniczono swobodę praktyk religijnych. Msze były prowadzone w języku niemieckim, a szkołę katolicką, znajdującą się koło parafii, zamknięto. W marcu 1945 roku, podczas walk o Kołobrzeg, kościół został uszkodzony. Wiosną 1956 roku, mimo wyraźnego sprzeciwu mieszkańców miasta, rozpoczęto rozbiórkę kościoła w ramach usuwania ruin powojennych. Z budynku kościoła udało się uratować dzwon, który do dziś można usłyszeć z dachu katedry. Również do dziś zachowała się plebania, szkoła, a także przebudowane „Łazienki św. Marcina”.