Bazylika Konkatedralna pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Świątynia Rzymsko – Katolicka.

Data rozpoczęcia budowy kościoła nie jest dokładnie znana. Przypuszcza się, że główną świątynię miejską zaczęto wznosić na początku XIV wieku na miejscu dawnego kościoła św. Mikołaja. Pierwszą mszę świętą na placu budowy odprawiono w 1321 roku. Przez następne dwa wieki kościół był rozbudowywany i upiększany.

Na skutek osiadania gruntu kilkakrotnie dochodziło do jego przebudowy. Pod koniec XV wieku połączono wieżę północną i południową w jeden masywny blok wieżowy, poprzez zamurowanie przerwy pomiędzy nimi. Dodano hełm środkowy i w ten sposób nadano świątyni ostateczny, monumentalny wygląd, który zachował się do dziś. Od XIV wieku kościół Mariacki w Kołobrzegu pełnił rolę kolegiaty, a od 1972 jest konkatedrą diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej.

Fundatorami kołobrzeskiej świątyni byli mieszkańcy, którzy nie szczędzili majątku, by wznieść monumentalną budowlę. Miała ona być świadectwem ich prestiżu i bogactwa. Bogate kołobrzeskie rody fundują do świątyni ołtarze i kaplice m.in. kaplicę NMP czy kaplicę Holków. Do czasów wojny w katedrze kołobrzeskiej znajdowało się kilkaset zabytków, które niestety zostały zniszczone . Przed wojną większość cennych dzieł znajdowało się z tzw. galerii południowej, czyli w skrajnej południowej nawie. Pod gwieździstym sklepieniem, niczym w muzeum, można było podziwiać cenne ołtarze, epitafia, liczne obrazy i rzeźby. To, czym dziś się zachwycamy jest tylko pamiątką po dawnych czasach świetności kołobrzeskiej katedry.